மத்தகம்

ஜனவரி பன்னிரண்டு அதிகாலை நான்கு மணிக்கு எழுந்து தயாராகி ஐந்து மணிப் பேருந்தை பிடிக்க கிளம்பினோம். நேற்று அந்த ஆட்டோக்காரரும் பாட்டியும் பேருந்து வராது என்று சொல்லியிருந்ததால் ஒவ்வொரு நிமிட தாமதமும் வருமா வராதா என்ற சந்தேகம் அதிகரித்துக்கொண்டே சென்றது. ஐந்து மணிக்கே ஜம்மளமடுகு இயங்கத் தொடங்கிவிட்டது. ஆட்டோக்களும் கார்களும் குறுக்கையும் மறுக்கையும் திரிந்த வண்ணம் இருந்தது. டீக்கடைகளில் கூட்டம். ஒவ்வொருவரிடமும் இப்போது பேருந்து வருமா என்று கேட்டுக்கொண்டே இருந்தோம். வாராது என்றே அனைவரும் பதிலளித்தனர். இரண்டு மூன்று பேருந்துகள் வந்து நின்று சென்றது. இது கந்திக்கொட்டா போகுமா இது கந்திக்கொட்டா போகுமா என்று கைநீட்டி கேட்கும் போதெல்லாம் போகாது என்ற ஒற்றை பதிலே வந்தது. ஒருகட்டத்தில் சூரியோதயம் பார்க்க முடியாமல் போய் விடுமோ என்று பயந்தோம். ஆட்டோவில் சென்றுவிடலாம் என்று தீர்மானித்தோம். "டேய் சங்கரு நேத்து ஒரு ஆட்டோக்காரர் நம்பர் வாங்குனீல அவர கூப்ட்டு பாக்கலாமா" என்று அவனிடம் கேட்டுக்கொண்டே காபியை குடித்துவிட்டு குவளையை வைக்க திரும்பும் போது அவர் டீ வாங்கிக் கொண்டு பின்னால் நின்றிருந்தார...

மைலாவரம் அணை  ஜனவரி 11 ஆந்திராவை அடைந்த பின் மாலை ஐந்து மணிக்கு நாங்கள் பார்க்க புறப்பட்ட முதல் இடம் மைலாவரம் அணை. அன்றைய பொழுதை அறையில் கழிக்காமல் இருப்பதற்கே இந்த திட்டம். மைலாவரம் அணை நாங்கள் இருக்கும் இடத்தில் இருந்து சுமார் 7 அல்லது 8 கிலோமீட்டர். அங்கு செல்வதற்கு பேருந்து எதுவும் இல்லை. ஆட்டோவில் தான் செல்ல வேண்டும். ஒருவரிடம் விசாரித்த போது ஷேர் ஆட்டோ இருபது ரூபாய்க்கு கூட்டிச்செல்வனர் என்று சொன்னார். நாங்கள் ஒரு ஆட்டோக்காரரிடம் போய் மைலாவரம் டேம் செல்ல வேண்டும் எவ்வளவு தொகை என்று கேட்டோம்‌. அவர் முந்நூறு ரூபாய் என்று சொன்னார். நாங்கள் அதிர்ந்து போனோம். இருபது ரூபாய்க்கு கூட்டிச் செல்வதாக ஒருவர் சொன்னாரே என்று சொன்னோம். அது ஷேர் ஆட்டோ இது பிரைவேட் ஆட்டோ. ஷேர் ஆட்டோ நிற்கும் இடத்திற்கு எங்களை வழிகாட்டினார். அதை நாங்கள் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவர் வண்டியில் எங்களை ஏற்ற முயற்சிப்பார் என்று தான் நினைத்தோம். அதன் பின் அவரிடம் கொஞ்ச நேரம் பேசினோம். எங்களை பற்றி விசாரித்தார். நாங்கள் நாளை கந்திக்கொட்டா செல்ல உள்ளதாகவும் அதற்கு அதிகாலை 5 மணிக்கு பேருந்து இருக்கிறதா என்றும் அவரிடம்...

  நாங்கள் ஒருமுறை பிள்ளை திண்ணிக்கரடு சென்றிருந்த போது பாரத் தர்ஷன் குறித்து கிருஷ்ணன் அவர்கள் எங்களிடம் கூறினார். அப்போது அங்கு இருந்த இருபது பேருக்கும் அந்த ஆர்வம் தொற்றிக் கொண்டது. பத்து அல்லது பன்னிரண்டு நாட்கள் கொண்ட இந்தியப் பயணம் அது. நாங்கள் அது குறித்து தேடிப் பார்த்த போது அது நாங்கள் எதிர்பார்த்த இடங்களையும் எதிர்பார்த்த தொகையையும் உள்ளடக்கியதாக இல்லை. அப்போது தான் கிருஷ்ணன் அவர்கள் மீண்டும் ஒரு யோசனை வழங்கினார். நீங்கள் செல்ல விரும்பும் இடங்கள், செல்லும் தேதி, அதற்கான தொகை என எல்லாவற்றையும் நீங்களே திட்டமிட்டு ஒருங்கிணைத்து சென்று வாருங்கள் என்றார். அந்த பயணத்திற்கு அடிப்படையான ஒரு வரைபடத்தையும் அவரே வழங்கினார். நாங்கள் செயல்படத் தொடங்கினோம். ஜனவரியில் செல்ல வேண்டும் என்று அக்டோபரில் இருந்து திட்டமிடத் தொடங்கினோம். பதினெட்டு பேராக தொடங்கிய எங்கள் குழு சுருங்கி நான்கு நபர்களாக இப்போது இந்தப் பயணத்தை தொடங்கி உள்ளோம். ஈரோட்டில் தொடங்கும் எங்கள் பயணம் சென்னை வழியாக ஜம்மளமடுகுவிற்கு சென்று அங்கிருந்து கந்திக்கொட்டா, பிளம் குகைகளைப் பார்த்து விட்டு பின் யாகண்டி கோவில் மற்றும் ...

  யாரென்றே தெரியாத ஒருவர் நம் அருகில் வந்து அமர்வதும் நம்மிடையே பேசுவதும் புதிய அனுபவத்தை அளிப்பதும் அவ்வளவு அரிதானது அல்ல. இருப்பினும் இன்று நான் சந்தித்த ஒருவரைப் பற்றி எழுதிவிட வேண்டும் என்று தோன்றிக்கொண்டே உள்ளது. நாங்கள் ஒரு இந்தியப் பயணம் செல்வதற்காக ஈரோடு ரயில் நிலையம் சென்று கொண்டிருந்தோம். ஆந்திரப் பிரதேசம், தெலுங்கானா, ஒடிசா ஆகிய மாநிலங்களுக்கு செல்ல உள்ளோம். பெருந்துறை சென்று கொண்டு இருக்கும் போது சீனாபுரம் பேருந்து நிறுத்தத்தில் ஒருவர் ஓடிவந்து என்னருகில் அமர்ந்தார். நான் அவரை பெரிதாக பொருட்படுத்தாத வண்ணம் வெளியே வெறித்துக் கொண்டு இருந்தேன். கொஞ்ச நேரத்தில் அவருக்கு ஒரு அழைப்பு வந்தது. எடுத்து 'ஹலோ' என்றவர் என்னிடம் அளித்தார். "தம்பி இதென்னமோ காதே கேக்க மாட்டீது என்னனு பாரு" என்றார். பழைய பட்டன் ஃபோன். இது போன்ற கோளாறுகளும், அழைப்பு எண்ணை போட்டுத்தரச் சொல்லியும், "தம்பி ஒரு போன் போட்டு குடே" என்றும் ஏராளமான நபர்கள் என்னிடம் கேட்டுள்ளனர். ஏதோ ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் அதை செய்து கொடுப்பேன். இம்முறையும் அவ்வாறே வாங்கி லவுட் ஸ்பீக்கரில் போட்டுக் கொடுத்த...