இடுகைகள்

அன்னை மடி - சிபி

படம்
  திடீரென்று கிளம்பும் அரை நாளில் என்ன அதிசயம் நடந்துவிட முடியும்? சாமான்யர்களுக்கு ஆச்சர்யமாக இருக்கலாம். ஆனால் அடுத்த அரை நொடியில் கூட பல ஆச்சர்யங்கள் நிறைந்திருக்கலாம். இன்று அப்படி ஒரு பயணம். ஈரோட்டில் இருந்து அத்தானி அருகில் உள்ள அம்மாபாளையம் கிளம்பினோம். கவுந்தப்பாடி வரை எவ்வித குழப்பமும் அன்றி ஒரே மூச்சாக சென்றோம். கவுந்தப்பாடி தாண்டியவுடன் கூகுள் மேப்பில் அம்மா பாளையம் என்று போட்டு அது காட்டும் வழியில் பின்தொடர்ந்தோம். ஈரோடு - கோபி சாலையில் இருந்து உள்ளே திரும்பி சென்றோம். 13 கி.மீ என்று காட்டியது பல சந்துகளில் சுற்றித் திரிந்து விட்டு மீண்டும் வேறுறொரு புறம் இருந்து அதே ஈரோடு - கோபி சாலையில் முட்டி வெளியே வந்தோம். இப்போது 21 கி.மீ என்று காட்டியது. கூகுள் மேப்பை சரமாரியாக வசைமாரி பொழிந்து தீர்த்தோம். அத்தனை திட்டுகளையும் கொட்டி தீர்த்த பிறகு தான் தெரிகிறது நாங்கள் இட்டது தான் தவறான ஊர் என்று. அனைவரும் மானசீகமாக கூகுள் மேப்பிடம் மன்னிப்பு கேட்டுவிட்டு மீண்டும் சரியான ஊருக்கு வழி கேட்டோம்.  ஒரு மாபெரும் எட்டு போட்டு அம்மாபாளையம் சென்று சேர்ந்தோம்‌. நிலத்தை குமரி என்று கொண்டால் நட

மும்மாநிலப் பயணம் - 3

படம்
ஜனவரி பன்னிரண்டு அதிகாலை நான்கு மணிக்கு எழுந்து தயாராகி ஐந்து மணிப் பேருந்தை பிடிக்க கிளம்பினோம். நேற்று அந்த ஆட்டோக்காரரும் பாட்டியும் பேருந்து வராது என்று சொல்லியிருந்ததால் ஒவ்வொரு நிமிட தாமதமும் வருமா வராதா என்ற சந்தேகம் அதிகரித்துக்கொண்டே சென்றது. ஐந்து மணிக்கே ஜம்மளமடுகு இயங்கத் தொடங்கிவிட்டது. ஆட்டோக்களும் கார்களும் குறுக்கையும் மறுக்கையும் திரிந்த வண்ணம் இருந்தது. டீக்கடைகளில் கூட்டம். ஒவ்வொருவரிடமும் இப்போது பேருந்து வருமா என்று கேட்டுக்கொண்டே இருந்தோம். வாராது என்றே அனைவரும் பதிலளித்தனர். இரண்டு மூன்று பேருந்துகள் வந்து நின்று சென்றது. இது கந்திக்கொட்டா போகுமா இது கந்திக்கொட்டா போகுமா என்று கைநீட்டி கேட்கும் போதெல்லாம் போகாது என்ற ஒற்றை பதிலே வந்தது. ஒருகட்டத்தில் சூரியோதயம் பார்க்க முடியாமல் போய் விடுமோ என்று பயந்தோம். ஆட்டோவில் சென்றுவிடலாம் என்று தீர்மானித்தோம். "டேய் சங்கரு நேத்து ஒரு ஆட்டோக்காரர் நம்பர் வாங்குனீல அவர கூப்ட்டு பாக்கலாமா" என்று அவனிடம் கேட்டுக்கொண்டே காபியை குடித்துவிட்டு குவளையை வைக்க திரும்பும் போது அவர் டீ வாங்கிக் கொண்டு பின்னால் நின்றிருந்தார

மும்மாநிலப் பயணம் - 2

படம்
மைலாவரம் அணை  ஜனவரி 11 ஆந்திராவை அடைந்த பின் மாலை ஐந்து மணிக்கு நாங்கள் பார்க்க புறப்பட்ட முதல் இடம் மைலாவரம் அணை. அன்றைய பொழுதை அறையில் கழிக்காமல் இருப்பதற்கே இந்த திட்டம். மைலாவரம் அணை நாங்கள் இருக்கும் இடத்தில் இருந்து சுமார் 7 அல்லது 8 கிலோமீட்டர். அங்கு செல்வதற்கு பேருந்து எதுவும் இல்லை. ஆட்டோவில் தான் செல்ல வேண்டும். ஒருவரிடம் விசாரித்த போது ஷேர் ஆட்டோ இருபது ரூபாய்க்கு கூட்டிச்செல்வனர் என்று சொன்னார். நாங்கள் ஒரு ஆட்டோக்காரரிடம் போய் மைலாவரம் டேம் செல்ல வேண்டும் எவ்வளவு தொகை என்று கேட்டோம்‌. அவர் முந்நூறு ரூபாய் என்று சொன்னார். நாங்கள் அதிர்ந்து போனோம். இருபது ரூபாய்க்கு கூட்டிச் செல்வதாக ஒருவர் சொன்னாரே என்று சொன்னோம். அது ஷேர் ஆட்டோ இது பிரைவேட் ஆட்டோ. ஷேர் ஆட்டோ நிற்கும் இடத்திற்கு எங்களை வழிகாட்டினார். அதை நாங்கள் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவர் வண்டியில் எங்களை ஏற்ற முயற்சிப்பார் என்று தான் நினைத்தோம். அதன் பின் அவரிடம் கொஞ்ச நேரம் பேசினோம். எங்களை பற்றி விசாரித்தார். நாங்கள் நாளை கந்திக்கொட்டா செல்ல உள்ளதாகவும் அதற்கு அதிகாலை 5 மணிக்கு பேருந்து இருக்கிறதா என்றும் அவரிடம் கேட்டோம்

மும்மாநிலப் பயணம் - 1

படம்
  நாங்கள் ஒருமுறை பிள்ளை திண்ணிக்கரடு சென்றிருந்த போது பாரத் தர்ஷன் குறித்து கிருஷ்ணன் அவர்கள் எங்களிடம் கூறினார். அப்போது அங்கு இருந்த இருபது பேருக்கும் அந்த ஆர்வம் தொற்றிக் கொண்டது. பத்து அல்லது பன்னிரண்டு நாட்கள் கொண்ட இந்தியப் பயணம் அது. நாங்கள் அது குறித்து தேடிப் பார்த்த போது அது நாங்கள் எதிர்பார்த்த இடங்களையும் எதிர்பார்த்த தொகையையும் உள்ளடக்கியதாக இல்லை. அப்போது தான் கிருஷ்ணன் அவர்கள் மீண்டும் ஒரு யோசனை வழங்கினார். நீங்கள் செல்ல விரும்பும் இடங்கள், செல்லும் தேதி, அதற்கான தொகை என எல்லாவற்றையும் நீங்களே திட்டமிட்டு ஒருங்கிணைத்து சென்று வாருங்கள் என்றார். அந்த பயணத்திற்கு அடிப்படையான ஒரு வரைபடத்தையும் அவரே வழங்கினார். நாங்கள் செயல்படத் தொடங்கினோம். ஜனவரியில் செல்ல வேண்டும் என்று அக்டோபரில் இருந்து திட்டமிடத் தொடங்கினோம். பதினெட்டு பேராக தொடங்கிய எங்கள் குழு சுருங்கி நான்கு நபர்களாக இப்போது இந்தப் பயணத்தை தொடங்கி உள்ளோம். ஈரோட்டில் தொடங்கும் எங்கள் பயணம் சென்னை வழியாக ஜம்மளமடுகுவிற்கு சென்று அங்கிருந்து கந்திக்கொட்டா, பிளம் குகைகளைப் பார்த்து விட்டு பின் யாகண்டி கோவில் மற்றும் யாகண

இனிய தொடக்கம் - சிபி

படம்
  யாரென்றே தெரியாத ஒருவர் நம் அருகில் வந்து அமர்வதும் நம்மிடையே பேசுவதும் புதிய அனுபவத்தை அளிப்பதும் அவ்வளவு அரிதானது அல்ல. இருப்பினும் இன்று நான் சந்தித்த ஒருவரைப் பற்றி எழுதிவிட வேண்டும் என்று தோன்றிக்கொண்டே உள்ளது. நாங்கள் ஒரு இந்தியப் பயணம் செல்வதற்காக ஈரோடு ரயில் நிலையம் சென்று கொண்டிருந்தோம். ஆந்திரப் பிரதேசம், தெலுங்கானா, ஒடிசா ஆகிய மாநிலங்களுக்கு செல்ல உள்ளோம். பெருந்துறை சென்று கொண்டு இருக்கும் போது சீனாபுரம் பேருந்து நிறுத்தத்தில் ஒருவர் ஓடிவந்து என்னருகில் அமர்ந்தார். நான் அவரை பெரிதாக பொருட்படுத்தாத வண்ணம் வெளியே வெறித்துக் கொண்டு இருந்தேன். கொஞ்ச நேரத்தில் அவருக்கு ஒரு அழைப்பு வந்தது. எடுத்து 'ஹலோ' என்றவர் என்னிடம் அளித்தார். "தம்பி இதென்னமோ காதே கேக்க மாட்டீது என்னனு பாரு" என்றார். பழைய பட்டன் ஃபோன். இது போன்ற கோளாறுகளும், அழைப்பு எண்ணை போட்டுத்தரச் சொல்லியும், "தம்பி ஒரு போன் போட்டு குடே" என்றும் ஏராளமான நபர்கள் என்னிடம் கேட்டுள்ளனர். ஏதோ ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் அதை செய்து கொடுப்பேன். இம்முறையும் அவ்வாறே வாங்கி லவுட் ஸ்பீக்கரில் போட்டுக் கொடுத்த

எழுத்தாளரை துரத்துதல் - சிபி

படம்
இன்று மாலை ஆறு மணியில் இருந்து ஒருவரை துரத்திக்கொண்டு இருக்கிறோம். நாங்கள் அவரை சென்றடையும் சில கணங்கள் முன் கிளம்பி வேறு இடத்திற்கு சென்று விடுகிறார். ஒவ்வொரு இடமாக மாறிக்கொண்டே இருக்கிறார். நாங்களும் அவர் செல்லும் இடங்களை எல்லாம் பின்தொடர்ந்து கொண்டே செல்கிறோம். இவ்வளவு தூரம் ஒருவரை துரத்துவதற்குக் காரணம் அவருக்கு ஒரு வாழ்த்து சொல்வதே. மாலை நாலரை மணிக்கு நான் கல்லூரியில் இருந்து வீட்டிற்கு  வந்து திறன் பேசியை எடுத்துப் பார்த்தால் கிருஷ்ணன் ஒரு குறுஞ்செய்தி அனுப்பி இருந்தார்." 'நீர்வழிப் படூஉம்' நாவலுக்காக எழுத்தாளர் தேவிபாரதிக்கு சாகித்ய அகாதமி விருது கிடைத்துள்ளது. ஆறு மணிக்கு கிளம்பி அவரை பார்க்கச் செல்கிறோம் நீங்கள் விரும்பினால் இணைந்து கொள்ளலாம்." என்பதே அந்த செய்தி. இனி எனக்கு சிறுவலூரில் இருந்து பெருந்துறைக்கு 5 மணிக்கு மேல் தான் பேருந்து. நிச்சயமாக ஆறு மணிக்கு ஈரோடு செல்ல இயலாது. ஆகையால் நான் வரத் தாமதமாகிவிடும் நீங்கள் சென்று வாருங்கள் என்று அவரிடம் சொல்லிவிட்டேன். நிழலின் தனிமை வாசித்து முடித்த போதே தேவிபாரதி அவர்களைப் பார்க்கச் செல்லலாம் என்று திட்டமிட்டிர

நாளும் சிறந்த நாள்- சிபி

படம்
இன்று நாங்கள் ஒரு மலையாளிகளின் கிராமத்திற்கு சென்று ஏராளமான மலையாளிகளைக் கண்டோம். ஆனால் அந்த கிராமம் தமிழ்நாட்டில் தான் உள்ளது. அவர்கள் யாருக்கும் மலையாளம் தெரியாது. அவர்கள் அனைவரும் தமிழர்கள் தான். ஆனால் நான் எந்தப்பொய்யும் சொல்லவில்லை அவர்கள் மலையாளிகள் தான். குருவரெட்டியூர் அருகே கண்ணாம்மூச்சி என்ற ஊரில் இருந்து சுமார் 7 கிமீ தொலைவில் பாலமலை என்ற மலையில் ஒரு கிராமத்தில் உள்ள பள்ளிக் குழந்தைகளுக்கு அடிப்படை மருந்துகளை உள்ளடக்கிய முதலுதவிப் பெட்டிகள் வழங்குவதற்காகத்தான் நாங்கள் இன்று சென்றோம். ஆனால் அந்தப் பயணமே மனதில் என்றும் மறையப்போகாத இடத்தை பிடித்துவிட்டது. கண்ணாம்மூச்சியில் சாப்பிட்டுவிட்டு க்ரூஷர் ஜீப்பில் நாங்கள் மொத்தம் 12 பேர் பயணத்தை தொடங்கினோம். அந்த வண்டி தான் அந்த ஊருக்கு ஒரே போக்குவரத்து. பொதுமக்களுக்கு 60 ரூபாய் பயணத்தொகை. நாங்கள் அந்த வண்டியை மொத்தமாக வாடகைக்கு எடுத்துக்கொண்டு சென்றோம். ஒரு பெரியவர் வழியை மறித்து வண்டியின் மேலே ஏறிக்கொண்டார். வண்டி குண்டும் குழியுமான மண்பாதையில் செல்லத் தொடங்கியது. அனு "ரோடு எப்ப சார் வரும்" என்று கேட்டாள். "ரோட்ல தா மா